مدیریت صادرات

شرکت های مدیریت صادرات یکی از انواع شرکتهای واسطه صادراتی است که برای کمک به مجموعه‌ای از بنگا‌های تولیدی و خدماتی در جهت ورود به بازارهای جهانی بصورت حرفه ای و تخصصی ایفای نقش میکند. این نوع شرکتها برنامه‌ریزی، راهبری، مدیریت و اجرای تمام یا بخشــی از فعالیت های صادراتی بنگاه های طرف قرارداد خود را بر عهده می‌گیرند و از طریق انعقاد قراردادهای بلندمدت با بنگاه¬های تولیدی و خدماتی، به افزایش توانمندی¬های صادراتی و توسعه صادرات محصولات آنها کمک می نمایند. دراین نوع همکاری، خرید و فروشی بین تولیدکننده و شرکت مدیریت صادرات اتفاق نمیافتد و محصول مستقیماً با نام تولیدکننده و با کارت بازرگانی وی صادر گردیده و در اختیار مشتری خارجی قرار میگیرد. این شرکت ها خدماتی نظیر انجام تحقیقات بازاریابی برای شناسایی بازارهای صادراتی، تعیین، شناسایی و انتخاب کانالهای توزیع و فروش، مذاکره و اقدامات قانونی برای کسب مجوزهای لازم، ایجاد شبکه های فروش سخت و نرم در بازارهای صادراتی، ارائه خدمات پس از فروش به مشتریان، تهیه اسناد و مدارک مورد نیاز صادرات كالا يا اخذ مناقصات بين¬المللي خارج از كشور، ارائه مشاوره های لازم در خصوص بسته بندی محصول صادراتی، برندسازی و توسعه برند، قيمت گذاري محصولات (كالا يا خدمات)، تعیین ویژگی های کمی و کیفی محصول مورد نیاز بازار صادراتی، انجام تبلیغات و اطلاع رسانی محصولات و خدمات بنگاه-های طرف قرارداد در بازارهای صادراتی، هماهنگی امور حمل و نقل و مدیریت ریســــک پرداخت ها و تعهدات را به بنگــــاه های طرف قرارداد خود ارائه میدهند. لازم به ذکر است که؛ شرکت مدیریت صادرات از لحاظ حقوقی کاملاً مستقل بوده و در چارچوب قانون تجارت کشور تشکیل می گردد. میزان اختیارات و دامنه فعالیت های شرکت مدیریت صادرات در اساسنامه شرکت و نیز در قرارداد های فی ما بین شرکت و بنگاههای تولیدی و خدماتی طرف قرارداد مشخص میگردد.

 

علی­رغم اینکه شرکت­های مدیریت صادرات در ایران مقوله­ای جدید قلمداد می­شوند؛ ولی تاریخچه جهانی این شرکت­ها به بیش از 75 سال می­رسد. مقارن با پایان جنگ جهانی دوّم، تجارت جهانی (علی­الخصوص در اروپا و شرق آسیا) با چالش­های جدّی مواجه بود. این چالش­ها عمدتاً ناشی از سه عامل فقدان منابع مالی و رکود پس از جنگ امحاء زیرساخت­های تجاری و  کشته شدن بخش اعظم سرمایه انسانی تجاری طی جنگ بود. غربی­ها و ژاپنی­ها به صرافت دریافته بودند که زمان تاکید بر واسطه­های سنّتی سپری شده و نیاز است نوع جدیدی از واسطه­ها وارد بازار شوند. این واسطه­های جدید باید علاوه بر «برخورد علمی با بازار» می­توانستند ارتباطی دیرپا با بنگاه­های تولیدی ایجاد نمایند تا نه تنها محصولات بنگاه­های تولیدی را به بازارهای برون مرزی هدایت بنمایند بلکه در بستر زمان محصولات بنگاه­های تولید را با تغییرات سلایق بازار هماهنگ کنند. این شرکت­ها در اروپا جنرال ترید هوس و در شرق آسیا سوگو ساشا نامیده شدند. با گذر زمان نام عمومی «شرکت­های مدیریت صادرات» را برای این شرکت­ها برگزیدند. «شرکت­های مدیریت صادرات» با مرور زمان این شرکت بسیار بزرگ شده و امروزه نقش بزرگی در تجارت جهان ایفا می­نمایند.